Engelli Alper resimle hayata tutundu, görme yetisi azalınca ders vermeye başladı..

Aksu ilçesinde yaşayan Alper Kocabıyık, işitme engelli olarak dünyaya geldi. Bedeninde yüzde 78 form bozukluğu bulunan Alper, 4 yaşında alınan oyuncakları kalemle çizmeye başladı. Annesi Hafize Öztürk, oğlunun fotoğraf çizmeye isteğini görünce renkli kalem ve defterler aldı. Hastalığı nedeniyle hastanede geçirdiği vakitlerde kaldığı odayı ve hemşireleri çizen Alper, bir müddet sonra fotoğraf kursuna başladı. Alper, dış görünüşü nedeniyle etraftakilerin bakışlarıyla güç günler de yaşadı, kendisine ‘okuyamaz’ demelerine karşın ATSO Hoş Sanatlar Lisesi’nden mezun oldu. Yaşadığı aksiliklere karşın çizdiği fotoğraflarla yaşama tutunan Alper, sağ gözündeki görme kaybı nedeniyle 3 sene evvel ameliyat oldu. Ameliyatın akabinde sağ gözü görme yetisini büsbütün kaybeden Alper, yılmadı ve fotoğraflarını sergileyebileceği atölye açtı.

Bu süreçte Hafize Öztürk ise oğlunun yanından hiç ayrılmadan hem gözü hem kulağı oldu. Alper, geçen aylarda sol gözünde de görme kaybı yaşamaya başladı. Yapılan denetimler sonucunda ameliyat olması gerektiği belirtilen Alper, görme yetisini büsbütün kaybetme korkusu nedeniyle ameliyat olmak istemedi.

YENİLERİNİ ÇİZEMEYECEĞİ İÇİN TABLOLALARINI SATMIYOR

Yaşadığı görme kaybı nedeniyle Alper, artık fotoğraf çizemiyor, annesiyle anlaşmak için kullandıkları tablete yazılan yazıları dahi göremiyor. Hafize Öztürk, buna tahlil olarak oğluna söylemek istediklerinin harflerini tek tek avucuna çizerek mutabakata çalışıyor. Annesiyle sıkıntı da olsa anlaşan Alper, yine çizip yerini dolduramayacağı için atölyesindeki fotoğrafları satmayı da bıraktı. Alper şimdilerde kendisini hayata bağlayan fotoğrafları çizemese de yaşadığı mahalledeki çocuklara atölyesinde fotoğraf dersi veriyor. En büyük hayali olan öğretmenliği biraz da olsa yaşayan Alper, öğrencilerinin ve kendisinin daha evvel çizdiği fotoğraflarla stant açtı.

‘HEP ARDINDA DURDUM’

Bugüne kadar oğluyla birçok zorluğu aştığını söyleyen Hafize Öztürk, ?Alper’in yeteneğini 4 yaşında fark ettim. Aldığımız oyuncakları çabucak çizmeye başladı. Daima hastalanıp hastanede yatınca bizden fotoğraf defteri isteyip yattığı odayı çizerdi sonra hemşireleri çizmeye başladı akabinde Alper’i fotoğraf kurslarına götürdük. Okulda birçok zorluk yaşadık. Alper’in dış görünüşüne bakan birtakım öğretmenler, ‘Okuyamaz. Fizik, kimya, matematik biliyor mu?’ diyorlardı. Ben de onlara oğlumu topluma kazandıracağımı söyledim. Onun daima ardında durdum. Artık de çocuklara kurs veriyor” dedi.

İnsanların, Alper’i dış görünüşüyle yargıladığını belirten Öztürk, ?Otobüslerde, duraklarda Alper’i görenler ‘Çocuğa bak, uzaydan gelmiş’ diyorlardı. Ben de gidip ‘Ben onun annesiyim, az evvel Mars’tan indi’ derdim. Alper dudak okuyabildiği için kendisi de bazen anlayıp ‘Beni konuşuyorlar’ kaygısı. O vakit da tabletini yahut defterini çıkarıp fotoğraf çizmesini söylerdim. Alper’in çizdiklerini görünce yanına gelip çizdiklerini çok beğendiklerini söylerlerdi. Ortaokula giderken hafta sonları kursa giderdi. O günleri iple çekerdi. Okulda onun için bir köşe hazırlandı ve her hafta çizdiğini oraya asarlardı” diye konuştu.

‘ÇOCUKLARA ÖĞRETMENLİK YAPIYOR’

Alper’in, gözünün kapanacağını düşündüğü için ameliyat olmadığını söyleyen Hafize Öztürk, ?Gözlerinden ötürü Alper fotoğraf çizmeye devam edemiyor. Sağ gözünden ameliyat olmuştu ve retinadaki yırtılmadan ötürü kurtulamadı. Yeniden sol gözünde de katarakt var. Yüzde 50 görüyor. Analizler yaptırdık göz gerisindeki damarların ikisinin kuru olduğunu söylediler. Artık çocuklara fotoğraf öğretiyor, onlara öğretmenlik yapıyor. Hayali engelli çocuklara fotoğraf öğretmeni olmaktı. Mahalledeki çocuklara fotoğraf dersi veriyor. Onlara 3-4 ay kadar kurs verdi. Kursun bitiminde onlara ödül verdi ve çizdikleri fotoğraflarla bir stant açtık” dedi.

Çocukların memnunluğu için sanata gereksinimi olduğunu kaydeden Öztürk, ?Önce tablete yazıyordum orayı okuyordu, o denli anlaşıyorduk. Artık onu göremediği için eline yazıyorum o denli anlaşıyoruz. Güç oluyor, bazen anlaşamadığımız oluyor. Bize memnun çocuk lazım. Memnun çocuk için sanat lazım. Engelli bir çocuğun kesinlikle başardığı bir sanat kısmı vardır. Kimi müzikle fotoğrafla kimi sporla uğraşır. Kâfi ki biz aileler olarak çocuklarımızın gerisinde olalım” diye konuştu.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir